Με την κοινή συναίνεση των συμμετεχόντων, τουλάχιστον στην αρχή.
Γενικά, μοιάζει σαν ένα είδος σχέσης χωρίς επιμέρους σημεία. Μια πιο προσεκτική ματιά όμως θα δείξει ότι δεν είναι ακριβώς έτσι. Για την ακρίβεια, οι σχέσεις αυτές διακρίνονται σε δυο κατηγορίες.
Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει τη σχέση που αφορά καθαρά το σεξ. Δυο άνθρωποι κάπου γνωρίστηκαν, ήρθαν κοντά, υπήρξε έντονη ερωτική έλξη κι η συνέχεια είναι γνωστή: το ντύσανε με ωραία λογάκια, βγήκανε και μερικά γλυκούτσικα ραντεβού, τα ΄πανε και μέσω Facebook με τολμηρά υπονοούμενα, αλλά η κουβέντα για το αν είμαστε μαζι δεν έγινε ποτέ -και μεταξύ μας, ούτε πρόκειται να γίνει.
Είτε γιατί και τα δυο μέλη κατάλαβαν ότι το πράγμα δεν τραβάει για παραπέρα, είτε γιατί το ένα από τα δύο μέλη βλέπει τη σχέση καθαρά σεξουαλικά άρα το άλλο αναγκάζεται ή να ακολουθήσει ή να αποχωρήσει αργά ή γρήγορα.
Πρόκειται για ένα είδος σχέσης στις οποίες συνήθως αναπτύσσεται μονόπλευρα ο έρωτας, που σπανίως ευοδώνεται και καταλήγει βασανιστική για τον καημένο τον ερωτοχτυπημένο.
Φυσικά, συναντάμε αρκετά συχνά την περίπτωση να μην ερωτευτεί κανείς αλλά η σχέση να μείνει όντως στο καθαρό σεξ και να εξελιχθεί παράλληλα μια σχέση, ας την πούμε καταχρηστικά φιλική, με αμοιβαία εκτίμηση αλλά χωρίς περαιτέρω εξέλιξη.
Αυτό το είδος είναι και το πιο καθαρό μιας κι οι όροι είναι ξεκάθαροι από την αρχή. Δεν υπάρχει σημαντική πιθανότητα να εξελιχθεί κι έτσι οι πιθανότητες δημιουργίας παρεξηγήσεων, προσδοκιών και πληγωμένων καρδιών μικραίνουν. Σπανίως, σε περιπτώσεις που το σεξ είναι εξαιρετικό και συνδυάζεται από δυνατά μυαλά και οξυδερκείς ανθρώπους, μπορεί να οδηγήσει σε κανονική σχέση. Σπανίως, το τονίζω, και μην έχετε αυταπάτες.
Η δεύτερη κατηγορία αφορά στο σενάριο που οι εμπλεκόμενοι πάλι κάπου γνωρίζονται, υπάρχει έλξη, ακολουθεί ραντεβού και καλό σεξ ενώ υπάρχει συνεχόμενη επικοινωνία με αποτέλεσμα να αρχίζουν να δημιουργούνται εντονότερα και βαθύτερα συναισθήματα και μια σχέση που αρχίζει να κυλάει σε κανονικούς ρυθμούς.
Σε αυτό το σημείο περίπου ο φοβικός εμπλεκόμενος , δηλαδή το μέλος που φοβάται να εμπλακεί σε σχέσεις -αρκετά συνηθισμένο στην εποχή μας- διακόπτει βίαια και ξαφνικά ,τη ροή της σχέσης. Συνήθως, βρίσκει φτηνές δικαιολογίες τύπου «νιώθω μπερδεμένος», «δεν μπορώ να κάνω σχέση μαζί σου», «δεν είμαι καλά, ποτέ δεν ήμουν», «σε θέλω αλλά δε μπορώ» και πολλές άλλες παραλλαγές των παραπάνω.
Κι ενώ αρχικά η σχέση δείχνει ότι διαλύεται και το άλλο μελος πληγώνεται και δεν ξέρει από που του ήρθε, μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα ο φοβικός προσεγγίζει και διεκδικεί πάλι τη θέση στη ζωή και στο κρεβάτι του άλλου. Συχνότατα αυτό συνοδεύεται από μεγάλα λόγια έρωτα ή από βουρκωμένη αυτοκριτική για το πόσο άσχημα φέρθηκε και πόσο δεν ξέρει τι του συμβαίνει καθώς και πόσο ερωτευμένο είναι. Ο εγκαταλελειμένος νιώθει ότι έπιασε το τζόκερ, το λόττο και το λαχείο μαζί και πλέει σε πελάγη ευτυχίας οπότε ανοίγει την αγκαλιά του με μεγάλη ανακούφιση. Όμως μαντέψτε! Λίγο καιρό μετά, το ίδιο σκηνικό επαναλαβάνεται ξανά και ξανά μέχρι που πια καταντά γραφικό.
Αυτη η κατηγορία on – off σχέσης είναι η πιο επικίνδυνη. Ακριβώς λόγω του ότι σταματούν απότομα και ξαναξεκινούν εξίσου απότομα, είναι εξαιρετικά εθιστικές και πατάνε πάνω στην ανάγκη του κάθε ανθρώπου να αγαπηθεί, να νιώσει συντροφικότητα, να νιώσει ότι ανήκει κάπου καθώς και στην ευαισθησία που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο όταν θεωρήσει ότι τον εγκαταλείπουν ή τον απορρίπτουν ξαφνικά και χωρίς επαρκή αιτιολόγηση.
Ως αποτέλεσμα, δημιουργούνται πλασματικά συναισθήματα αγάπης ενώ πρόκειται απλά για εγωιστικά παιχνίδια που πατάνε πάνω στην εγκατάλειψη και την ανάγκη όλων μας για αποδοχή.
Επίσης, για να δημιουργηθούν χρειάζεται το ένα μέλος να φοβάται την απόλυτη εμπλοκή του σε μια σχέση. Αυτό το μέλος, έχει μια ιδιαίτερη παθολογία γιατί δε μπορεί ούτε να μείνει αλλά ούτε να φύγει από τη σχέση, δημιουργώντας τελικά συναισθήματα έντονου θυμού στον άλλον πράγμα που καθιστά τελικά το όποιο είδος σχέσης μη βιώσιμο. Είναι οπωσδήποτε δύσκολο και βασανιστικό και για εκείνον, δεν το αμφισβητώ καθόλου.
Πώς νομίζετε άλλωστε ότι βγήκε η έκφραση «μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε»;
Σε κάθε περίπτωση, οι σχέσεις on-off είναι για δυνατούς παίχτες, με υψηλό επίπεδο αυτοεκτίμησης. Έμπειρους και γνώστες των ανθρώπινων αδυναμιών ώστε να μη καταλήξουν σε δράματα και πληγωμένα συναισθήματα. Η κοινή τους μοίρα, όμως, είναι να διαλύονται γιατί, αναπόφευκτα, ένας πιο δυναμικός, σταθερός και συναισθηματικά ώριμος παίχτης θα μπει στην αρένα και θα τραβήξει το ενδιαφέρον του άλλου μέλους, το οποίο σοφά θα επιλέξει τελικά να απεμπλακεί.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου