Γιατί πάλι ερωτεύτηκες τον λάθος άνθρωπο;

Τι συμβαίνει και πάλι επέλεξες τον λάθος τύπο; Τελικά ποιος φταίει για αυτή την αρρωστημένη συνήθεια;

Και πάλι βρήκες τον λάθος άνθρωπο για να αγαπήσεις; Πάλι τα ίδια βρε κορίτσι μου γλυκό; Εσύ που έλεγες ''ποτέ ξανά τα ίδια;'' Λύγισες για ακόμη μία φορά και έπεσες στην παγίδα της λάθος σχέσης. Αυτής που σε παιδεύει, σε βασανίζει, σε στενοχωρεί περισσότερο απ' ότι σε ευχαριστεί, αυτής που σε βυθίζει και δε σε αφήνει να αναπτυχθείς συναισθηματικά
και να βρεθείς στην επιφάνεια.

Είσαι ΠΑΛΙ στην όχθη του λάθους. Ξέρεις κι εσύ πως ο νέος σου έρωτας είναι μία από τα ίδια. Για αυτό ακριβώς σε τράβηξε, σε σαγήνευσε, σε τρέλανε, σε γοήτευσε και τελικά σε έκανε δική του.

Είσαι εθισμένη στο δράμα και θέλεις, έστω ασυνείδητα, οι σχέσεις σου να είναι βουτηγμένες στην παθογένεια.

Δεν λειτουργείς αλλιώς. Το ξέρω, το ξέρεις, το ξέρει ο κόσμος όλος. Γιατί λοιπόν συνεχίζεις την πεπατημένη; Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις κατάφωρα τον λάθος άνθρωπο; Γιατί το κάνεις; Τι συμβαίνει μέσα σου; Οι ερευνητές Hazan και Shaver έδειξαν ότι τα είδη έρωτα στους ενήλικες απεικονίζουν διαδικασίες που βασίζονται στην προσκόλληση μεταξύ βρέφους και γονέων. Είναι όντως τρομακτικό να ξέρεις πως η ζωή σου καθορίζεται από τα βιώματα που έχεις αποκομίσει στη βρεφική σου ηλικία, τότε που ήσουν ανήμπορη να τα φιλτράρεις. Πόσο άδικο για έναν άνθρωπο να ετεροκαθορίζεται χωρίς να ποτέ να ρωτήθηκε για αυτό.
Σκέψου το λίγο καλύτερα και θα διαπιστώσεις πως όλες οι σχέσεις που συνάπτουμε κινούνται στο ίδιο μοτίβο με απειροελάχιστες αποκλείσεις. Έχεις μάθει να λειτουργείς βάσει της ασφαλούς προσκόλλησης ακόμη κι αν το αντικείμενο δεν είναι κατάλληλο, για εσένα είναι απλώς μία μορφή οικεία που αλλάζει πρόσωπα αλλά διαθέτει πάντα την ίδια αύρα.
 
Ο λάθος άνθρωπος σου προκαλεί μία αίσθηση σιγουριάς, εμπιστοσύνης και οικειότητας. Πόσο παράλογο και πόσο λογικό ταυτόχρονα. Το φυσιολογικό σε τρομάζει γιατί είναι άγνωστο. Το βασανιστικό σε κάνει να το επιλέξεις γιατί το έχεις συνηθίσει.
Το νόημα των προηγούμενων σχέσεων ενός ατόμου επηρεάζει τις μελλοντικές του σχέσεις, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο. ''Την επόμενη φορά θέλω κάποιον τελείως διαφορετικό. Το πήρα το μάθημά μου''. Δυστυχώς, τα γνήσια συναισθήματα βιώνονται και εκφράζονται με τρόπους που καθοδηγούνται από άλλες δυνάμεις και δέχονται άλλες επιρροές εκτός από τα ίδια τα συναισθήματα.

Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μία υποτιθέμενη συνοχή των σχέσεων στις οποίες ο έρωτας εκλαμβάνεται ως μία ''προσωρινή ψυχοπάθεια'', όπως ευφυώς τον έχει χαρακτηρίσει ο Bierce.

Θέλεις να ζεις τις λάθος καταστάσεις γιατί μόνο έτσι νομίζεις πως είσαι ζωντανή και τελικά μόνο έτσι είσαι. Οι λάθος τύποι έρχονται στη ζωή μας για να μας επιβεβαιώσουν και να μας κάνουν να αισθανθούμε δυνατές. Η κάθε αποτυχία σε ρίχνει στα πατώματα και αυτομάτως σου δίνει δύναμη για να σηκωθείς μέχρι το επόμενο κρούσμα, μέχρι την επόμενη σφαλιάρα, μέχρι το επόμενο ''Εγώ ποτέ ξανά τα ίδια''.
Παίρνεις δύναμη μέσα από την αδυναμία του άλλου και κάθε φορά βάζεις στοίχημα με τον εαυτό σου να αλλάξεις αυτόν που έχεις απέναντί σου. Τζογάρεις συναισθηματικά για να χάσεις την επόμενη, γιατί έτσι ήθελες να γίνει από την πρώτη στιγμή. Επεδίωξες να χάσεις για να παλέψεις μεταξύ του δίπολου δύναμης και αδυναμίας. Μία τεχνητή ανημπόρια σε κινητοποιεί.
 
Η μία και μοναδική Μαλβίνα έγραφε κάποτε: ''Επιστρέφω απόγευμα στο κρεβάτι, ανοίγω το τελευταίο βιβλίο του Χανίφ Κιουρέισι. Μεσάνυχτα όλη μέρα. Εξ αφορμής μιας πρότασης στο οπισθόφυλλο το πήρα. 'Είμαστε αλάθητοι', λέει, 'στην επιλογή του εραστή μας, ιδιαίτερα όταν αξιώνουμε το λάθος πρόσωπο. Υπάρχει ένα ένστικτο, μαγνήτης ή αερικό, που γυρεύει το αταίριαστο'. Να τους αγαπάμε. Να τους θυμόμαστε με τρυφερότητα. Τους χρησιμοποιήσαμε. Το πληρώσαμε, πρώτοι εμείς. Γιατί ο λάθος άλλος στην ουσία δεν φταίει. Δεν σου κρύφτηκε. Εκεί που εσύ αναγνώρισες το αταίριαστο, αυτός κατά πάσα πιθανότητα είδε το ταιριαστό. Και δεν φταίει αυτός. Του το έπαιξες καλά. Όποιος αναγνωρίζει εξαρχής το λάθος πρόσωπο και όμως τσαλαβουτάει, αυτός φταίει.
Το βλέπεις, βλάκα μου, το λάθος. Και το αποσιωπάς. Γιατί το έχεις ανάγκη. Και το αξιώνεις μόνο σε μια περίπτωση το λάθος πρόσωπο, για να το απαξιώσεις σύντομα. Για να μη δεσμευτείς. Για να μείνεις μόνος. Για να νιώσεις ανώτερος από τον εσφαλμένο. Γιατί από το λάθος πρόσωπο έχεις πάντα τη δυνατότητα να το σκάσεις με όσο το δυνατόν λιγότερη οδύνη. Με απώλειες μηδαμινές.

Επιλέγω 'ανάξιο εραστή' σημαίνει αναβάλλω τον έρωτα, αλλά συγχρόνως δεν κλείνω την πόρτα στην ελπίδα.

Αλλά όχι ακόμα. Δεν είναι η ώρα μου. Τώρα φοβάμαι οτιδήποτε μπορεί να πάρει μορφή αμετάκλητου. Την ισόβια συνύπαρξη, ιδίως.'' Γιατί τελικά δεν μας ελκύουν οι λάθος άνθρωποι. Εμείς τους επιλέγουμε προσεκτικά για να πάμε στα εύκολα, τα σίγουρα. Εμείς τους θέλουμε στη ζωή μας γιατί φοβόμαστε να δοθούμε σε κάτι ολοκληρωτικά. Ο λάθος άνθρωπος προσφέρει όσα μπορείς εσύ η ίδια να αντέξεις. Η εγωιστική σου ύπαρξη δε σε αφήνει να λειτουργήσεις εκτός πλαισίου. Δε φταίει αυτός, εσύ φταις, εγώ φταίω.

 Ladylike