Ασορτί παπούτσι-τσάντα
Ο πρώτος κανόνας που πέθανε, εδώ και χρόνια.
Οι ψυχαναγκαστικοί, σαν εμένα για παράδειγμα, που νιώθουν ασφαλείς όσο τους αφήνεις να κάνουν λίστες και κουτάκια οργάνωσης σκέψης στο μυαλό τους, αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την άναρχη δομή της μόδας τα τελευταία χρόνια. Με το τεράστιο ερωτηματικό της αμηχανίας ζωγραφισμένο στο πρόσωπο βλέπω ότι τα πάντα επιτρέπονται, ότι είναι κουλ και άποψη να συνδυάζεις πράγματα που κάποτε θεωρούνταν ανεπίτρεπτα να φοριούνται μαζί. Κατά βάθος βέβαια, κάπως ανακουφιστικό όλο αυτό: δεν υπάρχει ούτε ο χρόνος, ούτε η όρεξη, ούτε το χρήμα (βασικά το χρήμα) για να τηρείς κανόνες....
1. Παπούτσι - τσάντα ασορτί Ω καιροί ω ήθη - από εκεί που ήταν το θεμέλιο της (μεγαλο)αστικής κομψότητας, τώρα είναι το πιο μπανάλ πράγμα, ένα Λάθος (με κεφαλαίο Λ, δεν είναι typo), ένα ασυγχώρητο για φασονίστας παραστράτημα. Έτσι γίνεται και στη ζωή, φίλη μου: ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει, συνήθως με γδούπο....
2. Ο μύθος της κομψής θηλυκής τσάντας «Η τσάντα πρέπει να είναι δακριτική, χαριτωμένη και κομψή. Για τις δουλειές μας έχουμε έναν χαρτοφύλακα». Εμμμ όχι, έχουμε τσάντες- βαλίτσες που κρατάμε από το πρωί ως το βράδυ και χωράνε μέσα το σπίτι μας, που λέει ο λόγος. Ζήτω.
3. Το «δύσκολο» μπλε: Το μπλε δεν πάει με πράσινο, το μπλε δεν συνδυάζεται με καφέ, ποτέ μπλε με μαύρο - αν υπακούγαμε, κάποιοι από τους πιο ενδιαφέροντες συνδυασμούς δεν θα είχαν επιτευχθεί ποτέ. Ειδικά μπλε με καφέ, που πλέον είναι το κλασικό νέας κοπής. Το μπλε, για να μην πολυλογώ, πάει τόσο πολύ με τα πάντα που είναι το νέο μαύρο (… θα έλεγα αν έγραφα αυτό το κείμενο το εχμ, 2009).
4. 50 αποχρώσεις του μαύρου Μια που το έφερε η κουβέντα, θυμάμαι πάντα τη μαμά μου να ξινίζει με το total black που επιχειρούσα («η μπλούζα είναι προς το γκρι, το παντελόνι προς το μπλε, κάνουν νερά» - ναιναιναι τέτοια τραβούσα στην εφηβεία, πού να τα βρει κανείς τα ολόιδια μαύρα, πες μου εσύ). Ήρθε η ώρα να απελευθερωθώ: σκασίλα μας, μαμά, μαύρο να 'ναι και ό,τι να 'ναι.
5. Το κόκκινο και οι κοκκινομάλλες Δηλαδή, να ζήσουμε σε έναν κόσμο όπου η Κριστίνα Χέντρικς δεν θα φοράει κόκκινο. Δεν το θέλει ούτε ο θεός.
6. Πέδιλο και μπότα: όχι πια εποχικά Το πέδιλο καλοκαιρινό παπούτσι; Ας καγχάσω. Χα. Χα. Το πέδιλο είναι παπούτσι, τελεία. Η δε μπότα και φοριέται κανονικότατα με σορτς το καλοκαίρι (αν θες κάποιον να κατηγορήσεις, το boho chic ήταν πιστεύω η πηγή του κακού), αλλά εντάξει, καλό είναι να παρουσιάζεται και κατάλληλη περίσταση, μια συναυλία σε ανοιχτό χώρο ας πούμε. Δεν ξέρεις πόσο βολεύει. Άσε που για εμάς που στα 90s βγάζαμε αυγουστιάτικο καύσωνα με Wehrmacht δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο.
7. Πέδιλο με κάλτσα Πέδιλο φίλη μου, πασπαρτού. Αφού φορέθηκε ωραιότατα μέσα στον χειμώνα, γκρέμισε και το τελευταίο ταμπού: η ενδυματολογική επιλογή που χρησίμευε μόνο για να χλευάσεις τον «γερμανό τουρίστα στην Πλάκα μπλα μπλα μπλα» παίρνει τη ρεβάνς και σου λέει τώρα μέσα στη μούρη ότι αν δεν μπορείς να τη φέρεις εις πέρας, μάλλον δεν είσαι αρκετά χιπ. Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Και τελευταίος είναι η κάλτσα.
8. Δερμάτινα και κατακαλόκαιρο Το ζήτημα πια είναι μόνο προσωπικό - και πρακτικό: αν μπορείς να το αντέξεις, προχώρα (και σκέψου ότι όσο ιδρώνεις καις). Βέβαια, ειδικά για καλοκαίρι, έχουμε και τα ελαφρά σουέντ με laser cuts, οπότε ναι, έχει νομιμοποιηθεί.
9. Clashing prints Πουά με ριγέ. Φλοράλ με animal prints. Καρό με λαχούρι. Tο patchwork δίνει άλλοθι σε όλες εκείνες που μέχρι τώρα «πετούσαν κάτι πάνω τους και έξω από την πόρτα» - και σημειολογεί την κατάλυση της αυστηρότητας, μην πω και τον μετριασμό της υπερκατανάλωσης: όταν όλα πάνε με όλα, τα συνδυάζεις μεταξύ τους χωρίς να χρειάζεται να αγοράσεις καινούργια. Η αλήθεια είναι βέβαια πως δεν το καταφέρνουμε όλες χωρίς να βγαίνουμε κλόουν, αλλά πιστεύω είναι θέμα εξάσκησης. Ή εναλλακτικά, αγοράζεις ένα Peter Pilotto, που είναι έτσι μπερδεμένο από μόνο του.
10. Θαρραλέα εσώρουχα Θα έχω να διηγούμαι στα εγγόνια μου εκείνη τη μακρινή εποχή που ψάχναμε προσεκτικά για εκείνο το «σουτιέν στο χρώμα του δέρματος» το οποίο «δεν διαγράφεται μέσα από το άσπρο μπλουζάκι». Αυτά τα λεπτά δεν θα τα ξαναπάρουμε πίσω ποτέ, το ξέρετε έτσι; Το διακριτικό μπεζάκι αντικαταστάθηκε από την αυθάδεια της μαύρης τιράντας που αποδρά μέσα από τη λαιμόκοψη και το μαύρο σουτιέν φοριέται μέσα από τα πάντα. Ευτυχώς η πορεία του πράγματος βύθισε στην αφάνεια και την τιράντα σιλικόνης, που θεωρήθηκε το απαύγασμα έξυπνου διακριτικού εσωρούχου το οποίο δήθεν τάχα μου δεν φαινόταν, όμως ήταν τόσο φρικτή που μπορούσες να τη διακρίνεις ακόμα και με γυμνό μάτι από τη Σελήνη.
11 Το στρίφωμα μακραίνει με τα χρόνια. Η ηλικία είναι αντιστρόφως ανάλογη με το ντεκολτέ και το μήκος της φούστας. Σιγά. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά, ... marieclaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου