Είναι σημαντικό ωστόσο να επισημανθεί ότι μια σχέση αγάπης δε βιώνεται με τον ίδιο τρόπο από όλους. Κάθε άτομο έλκεται από διαφορετικού τύπου άτομα και προσδοκά διαφορετικά πράγματα από μια σχέση. Δεν πρέπει λοιπόν να δημιουργεί έκπληξη το
γεγονός ότι η επίδραση που μπορεί να έχει μια σχέση αγάπης στην υγεία διαφέρει από άτομο σε άτομο.
Ένα
σημαντικό ερώτημα είναι εάν ο βαθμός αφοσίωσης καθώς και ο τύπος
προσκόλλησης των δυο συντρόφων μπορεί να καθορίσει τα οφέλη υγείας που
προσκομίζουν τα άτομα από τη σχέση τους. Ως τύπος προσκόλλησης στο
πλαίσιο της ενήλικης συντροφικής σχέσης νοείται ο βαθμός στον οποίο οι
δυο σύντροφοι ρέπουν προς την εγγύτητα ή την αποφυγή.
Σε μια μικρή μελέτη στην οποία συμμετείχαν ζευγάρια, ο ένας σύντροφος δεχόταν ελαφρώς επώδυνα ερεθίσματα με τη χρήση λέιζερ στα δάχτυλα ενώ ο άλλος ήταν είτε παρόν είτε απόν. Βρέθηκε οι γυναίκες που ήταν πιο αποφευκτικές στη σχέση τους ένιωθαν περισσότερο πόνο όταν ο σύντροφος ήταν παρόν. Οι συγγραφείς λοιπόν συμπέραναν ότι η παρουσία του συντρόφου δεν περιορίζει την εμπειρία του πόνου όταν το άτομο που πονάει χαρακτηρίζεται από τον τύπο προσκόλλησης με υψηλά επίπεδα αποφυγής. Σε αυτές τις περιπτώσεις η παρουσία του άλλου μπορεί να εμποδίσει τη μέθοδο διαχείρισης του πόνου που έχει αναπτύξει το άτομο.
Από την άλλη οι γυναίκες που έχουν υψηλά επίπεδα εγγύτητας στη σχέση τους μπορεί να νιώθουν λιγότερο πόνο παρουσία του συντρόφου εξαιτίας της ορμόνης ωκυτοκίνης. Η ωκυτοκίνη, γνωστή και ως ορμόνη της αγάπης μπορεί να είναι σύμφωνα με τους ειδικούς μέρος ενός νευροβιολογικού μηχανισμού που διαμορφώνει την επίδραση της επαφής με τα αγαπημένα πρόσωπα στην εμπειρία του πόνου.
Η ωκυτοκίνη έχει σχετιστεί από τους ερευνητές με περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται σε συναισθηματικές, γνωστικές και κοινωνικές συμπεριφορές. Συμπεριφορές που καλλιεργούν την οικειότητα σε ένα ζευγάρι όπως είναι η σεξουαλική επαφή, η οπτική επαφή και το κράτημα των χεριών ενεργοποιούν την απελευθέρωση της ωκυτοκίνης σε άνδρες και γυναίκες. Παράλληλα, η εν λόγω ορμόνη αλληλεπιδρά με το σύστημα ενίσχυσης κι ανταμοιβής που ρυθμίζεται από τον νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη. Πρόκειται για το ίδιο κύκλωμα που είναι υπεύθυνο για την ευφορία και τον εθισμό που σχετίζονται με τη χρήση ουσιών όπως είναι η νικοτίνη, η κοκαΐνη και η ηρωίνη. Οι επιστήμονες μάλιστα υποστηρίζουν ότι ο λόγος που αγκαλιαζόμαστε και αγγίζουμε ο ένας τον άλλο είναι η διατήρηση της ωκυτοκίνης σε υψηλά επίπεδα.
Υπάρχουν ωστόσο δεδομένα μιας μελέτης που έγινε σε μονογαμικούς τυφλοπόντικες αγρού που υποστηρίζουν ότι η υποχώρηση των επιπέδων ωκυτοκίνης μετά την απώλεια μιας συντροφικής σχέσης συνδέεται με καταθλιπτικά συμπτώματα.
Σε κάθε περίπτωση η ωκυτοκίνη έχει βρεθεί ότι παίζει ρυθμιστικό ρόλο σε πολλές συνιστώσες του εθισμού, ενώ παράλληλα έχει ενεργό ρόλο στην επεξεργασία των αναμνήσεων και των πληροφοριών που εμπλέκονται στον κοινωνικό δεσμό. Η σχέση ωκυτοκίνης και εθισμού διερευνήθηκε περεταίρω από Αυστραλούς ερευνητές, οι οποίοι βρήκαν ότι τα μειωμένα επίπεδα ωκυτοκίνης κατά την πρώιμη παιδική ηλικία μπορούν να εξηγήσουν γιατί κάποια άτομα είναι ευεπίφορα σε εθιστικές συμπεριφορές.
Είναι σημαντικό λοιπόν οι μελλοντικές έρευνες να εστιάσουν στους νευροβιολογικούς μηχανισμούς της αγάπης και του έρωτα που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν και να εξηγήσουν τους τρόπους με τους οποίους επιδρά θετικά στην υγεία.
Τέλος είναι σημαντικό να αναφερθεί μια μελέτη που διεξήχθη σε 678 μοναχές 75-107 ετών, η οποία έδειξε ότι η συντροφική σεξουαλική σχέση δεν είναι απαραίτητη για την καλή υγεία και τη μακροβιότητα αφού πολλές από τις ηλικιωμένες συμμετέχουσες ήταν δραστήριες και είχαν ισχυρή γνωστική λειτουργία. Ο καθένας λοιπόν εφόσον αναλάβει την ευθύνη της ατομικής του υγείας και υιοθετήσει έναν υγιεινό τρόπο ζωής έχει τη δυνατότητα να απολαύσει μια καλή και δραστήρια ζωή με ευεξία, ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, ανεξάρτητα από το εάν διατηρεί η όχι μια συντροφική σχέση.
Πηγή: andrologia.gr
Σε μια μικρή μελέτη στην οποία συμμετείχαν ζευγάρια, ο ένας σύντροφος δεχόταν ελαφρώς επώδυνα ερεθίσματα με τη χρήση λέιζερ στα δάχτυλα ενώ ο άλλος ήταν είτε παρόν είτε απόν. Βρέθηκε οι γυναίκες που ήταν πιο αποφευκτικές στη σχέση τους ένιωθαν περισσότερο πόνο όταν ο σύντροφος ήταν παρόν. Οι συγγραφείς λοιπόν συμπέραναν ότι η παρουσία του συντρόφου δεν περιορίζει την εμπειρία του πόνου όταν το άτομο που πονάει χαρακτηρίζεται από τον τύπο προσκόλλησης με υψηλά επίπεδα αποφυγής. Σε αυτές τις περιπτώσεις η παρουσία του άλλου μπορεί να εμποδίσει τη μέθοδο διαχείρισης του πόνου που έχει αναπτύξει το άτομο.
Από την άλλη οι γυναίκες που έχουν υψηλά επίπεδα εγγύτητας στη σχέση τους μπορεί να νιώθουν λιγότερο πόνο παρουσία του συντρόφου εξαιτίας της ορμόνης ωκυτοκίνης. Η ωκυτοκίνη, γνωστή και ως ορμόνη της αγάπης μπορεί να είναι σύμφωνα με τους ειδικούς μέρος ενός νευροβιολογικού μηχανισμού που διαμορφώνει την επίδραση της επαφής με τα αγαπημένα πρόσωπα στην εμπειρία του πόνου.
Η ωκυτοκίνη έχει σχετιστεί από τους ερευνητές με περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται σε συναισθηματικές, γνωστικές και κοινωνικές συμπεριφορές. Συμπεριφορές που καλλιεργούν την οικειότητα σε ένα ζευγάρι όπως είναι η σεξουαλική επαφή, η οπτική επαφή και το κράτημα των χεριών ενεργοποιούν την απελευθέρωση της ωκυτοκίνης σε άνδρες και γυναίκες. Παράλληλα, η εν λόγω ορμόνη αλληλεπιδρά με το σύστημα ενίσχυσης κι ανταμοιβής που ρυθμίζεται από τον νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη. Πρόκειται για το ίδιο κύκλωμα που είναι υπεύθυνο για την ευφορία και τον εθισμό που σχετίζονται με τη χρήση ουσιών όπως είναι η νικοτίνη, η κοκαΐνη και η ηρωίνη. Οι επιστήμονες μάλιστα υποστηρίζουν ότι ο λόγος που αγκαλιαζόμαστε και αγγίζουμε ο ένας τον άλλο είναι η διατήρηση της ωκυτοκίνης σε υψηλά επίπεδα.
Υπάρχουν ωστόσο δεδομένα μιας μελέτης που έγινε σε μονογαμικούς τυφλοπόντικες αγρού που υποστηρίζουν ότι η υποχώρηση των επιπέδων ωκυτοκίνης μετά την απώλεια μιας συντροφικής σχέσης συνδέεται με καταθλιπτικά συμπτώματα.
Σε κάθε περίπτωση η ωκυτοκίνη έχει βρεθεί ότι παίζει ρυθμιστικό ρόλο σε πολλές συνιστώσες του εθισμού, ενώ παράλληλα έχει ενεργό ρόλο στην επεξεργασία των αναμνήσεων και των πληροφοριών που εμπλέκονται στον κοινωνικό δεσμό. Η σχέση ωκυτοκίνης και εθισμού διερευνήθηκε περεταίρω από Αυστραλούς ερευνητές, οι οποίοι βρήκαν ότι τα μειωμένα επίπεδα ωκυτοκίνης κατά την πρώιμη παιδική ηλικία μπορούν να εξηγήσουν γιατί κάποια άτομα είναι ευεπίφορα σε εθιστικές συμπεριφορές.
Είναι σημαντικό λοιπόν οι μελλοντικές έρευνες να εστιάσουν στους νευροβιολογικούς μηχανισμούς της αγάπης και του έρωτα που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν και να εξηγήσουν τους τρόπους με τους οποίους επιδρά θετικά στην υγεία.
Τέλος είναι σημαντικό να αναφερθεί μια μελέτη που διεξήχθη σε 678 μοναχές 75-107 ετών, η οποία έδειξε ότι η συντροφική σεξουαλική σχέση δεν είναι απαραίτητη για την καλή υγεία και τη μακροβιότητα αφού πολλές από τις ηλικιωμένες συμμετέχουσες ήταν δραστήριες και είχαν ισχυρή γνωστική λειτουργία. Ο καθένας λοιπόν εφόσον αναλάβει την ευθύνη της ατομικής του υγείας και υιοθετήσει έναν υγιεινό τρόπο ζωής έχει τη δυνατότητα να απολαύσει μια καλή και δραστήρια ζωή με ευεξία, ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, ανεξάρτητα από το εάν διατηρεί η όχι μια συντροφική σχέση.
Πηγή: andrologia.gr
Τελευταία ενημέρωση: πηγη αθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου